Het antwoord op de vraag waarom Oranje met zoveel enthousiasme wordt gehuldigd terwijl ze verloren hebben, is hetzelfde antwoord dat DJ Shadow gaf op de vraag ‘Why hip hop sucks in 96’

Momentum

Of de Turken hebben Oranje omarmd, of de Nederlanders zijn verturkt. Tot diep in de nacht werd er in de straten van Bos en Lommer enthousiast getoeterd ter viering van de overwinning op de Uruguyanen.

De Cock en de moord op de horecagigant

De Cock stapte het immense penthouse aan de Zuidas binnen. Een pianostuk van Rachmaninov vulde de woning. “Welke gek heeft die muziek opgezet”, zei De Cock nors. “Dat was Van Vleuten”, zei Windjes die geen gelegenheid voorbij liet zijn collega te verraden.

Het Elia Effect

Hoe meer voetbal er is, hoe minder ik er in geïnteresseerd ben. Dat proces is al een tijdje gaande. Waarschijnlijk sinds de uitzendrechten van de eredivisewedstrijden bij Talpa kwamen te liggen, met als gevolg dat de overige zenders de meest onbenullige wedstrijden gingen uitzenden en de voetballulprogramma’s als paddenstoelen uit de grond kwamen schieten, zodat er geen avond voorbij ging of er was wel ergens een voetbalwedstrijd te zien of er werd wel ergens over voetbal geluld.

Erben Wennemars, sensatie of smemsmatie

Nog maar even over het fenomeen waarover ik gisteren reeds had, dat er voortdurend afspraken gemaakt worden over wat wij ergens van vinden. Waarschijnlijk een uitwas van het poldermodel. Zo langzamerhand zijn wij in een concensusdictatuur beland. Een van de gewilligste scherprechters heet Matthijs van Nieuwkerk, die tijdens de afgelopen Olympische Spelen heeft bepaald dat wij nieuwbakken radiocommentator Erben Wennemars aan onze collectieve borst moeten klampen.

Erica Terpstra is helemaal geen leuk mens

Wat ik ook vreemd vind is dat wij voortdurend, als natie, dingen afspreken. Zo is er, in een vergadering die ik in ieder geval niet heb bijgewoond, afgesproken dat Erica Terpstra een leuk mens is. Terwijl iedereen toch in één opslag zou moeten zien dat al dat ge-kanjer en al dat hyperenthousiasme van d’r symptomen zijn van een zeer agressieve vorm van chronische behaagziekte.

Hoe de NOS zout in Kramers wonden strooide, maar met geen woord repte over het Zuid-Koreaanse schaatswonder Lee

Waarschijnlijk was al een half jaar geleden besloten dat Sven Kramer op zondagochtend half tien Nederlandse tijd bij Dione de Graaff aan tafel zou plaatsnemen, om terug te kijken op de Olympische Spelen in Vancouver, dat reeds ver voordat de eerste Zamboni het ijs zou verpesten tot Svencouver was gedoopt.