Eigen dier eerst!

Ik nam aan dat het een geintje was. Een parodie. Satire. Om de PVV zwart te maken. Maar nee, het schijnt echt waar te zijn: PVV Gelderland is van mening dat de Schotse Hooglander, vanwege zijn exotische afkomst, niet in de Nederlandse natuur thuishoort. Aanvankelijk wilde ik dit nieuws hoofdschuddend naast mij neerleggen. Met zulke afgevaardigden heb je geen satirici meer nodig. Maar ik ben er eens over gaan nadenken. En eigenlijk hebben ze gewoon gelijk! Bruin, langharig, werkschuw tuig is het. Wat is er mis met de blaarkop of de lakenvelder?

Een beetje sneeuw

Een accordeonist en een violist speelden oordovend hard onderaan de roltrappen die mij Hoog Catharijne in tilden. Het was kwart over vier in de middag en het was net begonnen te sneeuwen.

Getoeter

Reeds toen wij de brug aan het einde van de Kinkerstraat naderden, hoorde wij het al. Getoeter. Wij hadden deze schitterende zaterdagmiddag in het Vondelpark doorgebracht. Beetje kuieren. Beetje kijken naar voetballende kinderen. Beetje onze zoon in de zandbak laten spelen. Beetje babbelen over het nieuwe kabinet en de grimmige tijden die ons al dan niet te wachten staan. Beetje luisteren naar het geroezemoes. Beetje biertjes drinken. Ik niet trouwens, want ik had een kater. En als ik een kater heb, dan drink ik niet. Behalve als het moet. Maar het moest niet. U kent het soort zaterdagmiddagen wel.

Gerd Leers

Gerd Leers stond voor de spiegel de wenkbrauwhaartjes boven zijn welgevormde neus uit te trekken. Zijn wenkbrauwen waren zijn trots. Een belangrijk wapen. Maar dan was het wel zaak om het zuivere wenkbrauwen te laten zijn.

Vrijheid

Geert Wilders vloog ergens hoog boven de Atlantische Oceaan. Als hij naar buiten keek, zag hij een fel verlicht wolkendek. Gelig witte peroxidewolken. Het deed pijn aan je ogen. Wat een rust hier, wat een vrede. Hoog boven alles. Hiervandaan had je helemaal geen notie meer van de schaal der dingen. Alles was nietig. De mensen waren onzichtbaar, de wereld was onzichtbaar. Wie weet wat er onder dat wolkendek gebeurde.

De vlaai

Koningin Beatrix keek naar de vlaai. Er was één punt uitgesneden. Dat zat nu in de maag van Emiel Roemer. “Oeh, dat sla ik niet af, majesteit”, had hij gezegd toen ze hem vroeg of hij wellicht een stukje wilde. Waarna de lakei de punt afsneed en deze aan Roemer overhandigde. Hij schrokte het naar binnen alsof hij in geen jaren gegeten had. Beatrix had er met een mengeling van afschuw en bewondering naar zitten kijken. Je bent een man van het volk of je bent het niet.

De Cock en de dood van de schrijver

De Cock met C-O-C-K stapte over de drempel van de villa in Medemblik. Een eenvoudig, licht melancholisch mondharmonicadeuntje drong zijn oren binnen. De Cock bleef staan. Hij keek met zijn hoofd schuin, zonder echt ergens naar te kijken. Vledder probeerde de blik van De Cock te volgen en zag niets dan een houten plafondbalk waaraan twee spotjes bevestigd zaten die aan het branden waren terwijl het volop dag was.