Schreeuwen

Afgelopen zaterdag (20 november 2011) schreeuwde Amsterdam om cultuur. Bij mij, op en rond het Bos en Lommerplein, werd de kar getrokken door het huisorkest en het huistheatergezelschap van Podium Mozaïek (waar u, maar dit terzijde, ook heerlijke broodjes kunt eten, vooral het broodje met biefstuk, gesmolten kaas en bbq-saus is een aanrader). Helaas was ik niet in de buurt, dus ik kan u niet vertellen hoe het was. Ik was ook niet op het Leidseplein, waar zo’n 20.000 cultuurschreeuwers waren verzameld. Nee, ik bevond mij in de Tweede Tuindwarsstraat, waar ik de economie aan het spekken was door een Twix bij een snackbar te kopen en wat later een biertje bij café De Tuin te drinken. Mijn premier kan trots op mij zijn.

Zwarte Piet

Ik heb het wel eens zien gebeuren, in een deel van ons land waar wat minder donkere medemensen wonen. ‘Kijk mam, Zwarte Piet!’, riep een ventje terwijl hij naar de overkant van de straat wees waar een nietsvermoedende neger liep. Het jongetje kreeg een kleine draai om de oren. De neger liep vlug verder. Kop in de kraag.

Eric Lucassen

Eric Lucassen werd wakker met pijn in z’n harses. Voor het slapen gaan had hij nog driekwart fles Jack Daniels naar binnen gekeild. Om zijn 36e verjaardag te vieren. Stelletje teringlijers die ’m dit geflikt hebben. En Geert die maar gefocust is op die linkse honden van de VARA. Zijn het godverdomme je bondgenoten van Wakker Nederland en PowNed die je een mes in de rug steken.

Portret van een Onaangepaste

Je kende de schrijver. Anders had je het boekie waarschijnlijk niet gekocht. Daar moet je eerlijk in wezen. En waarom zou je daar ook niet eerlijk in wezen? Eerlijkheid, daar hebben de mensen het meeste aan. Dan weten ze hoe de zaken zitten. Goed. Jullie gingen naar hetzelfde stamcafé waar hij nog als afwasser had gewerkt en de laan was uitgestuurd nadat hij de eigenaar met z’n, laten we het eens aardig zeggen, fluctuerende stem had nagedaan net op het moment dat die achter hem had gestaan. Hij bleef daar komen, de schrijver. Om te drinken en om op te treden als dichter in de jaarlijkse poëzieslag, waar hij altijd tweede werd. De Joop Zoetemelk van de Poetry Slam.

Theo en Harry

Dinsdag 2 november 2010 was het precies zes jaar geleden dat Theo van Gogh werd vermoord. En drie dagen geleden dat Harry Mulisch stierf. Beiden heb ik één keer in mijn leven van zeer dichtbij meegemaakt. Zeg maar zo dichtbij dat ik ze kon ruiken.

Het Enorme Harry Mulisch Interview

Hij zal het zelf wel blijven ontkennen, maar het lijkt er sterk op dat Harry Mulisch het tijdige met het eeuwige heeft verwisseld. Om de Oerschrijver te eren, gooien wij onderstaande interview met de Wondergrijsaard in de reprise.