Zuckerberg en Assange

Eigenlijk wilde ik een stukje schrijven over Zuckerberg en Assange. De eerste is de oprichter van Facebook en werd door Time Magazine tot Man of the Year gekroond. De tweede is de oprichter van WikiLeaks en was de gedoodverfde favoriet om door Time Magazine tot Man of the Year te worden gekroond.

Kastanjeboom

“Ik ben maar een eenvoudige kastanjeboom. Hoe oud ik geworden ben, schijnt niemand te weten. Ikzelf weet het ook niet. Ik kan mij het palingoproer nog herinneren. Of niet zozeer het oproer zelf, maar vooral de opwinding erover. Het gepraat in de tuinen. Tussen het oproer en mij stonden de huizen waarvan ik de achterkant zag. Ik hoorde gedempt geschreew in de verte. Je voelde dat er iets gaande was. Maar ik hoorde toch vooral de vogeltjes die op mijn takken onverstoorbaar verder floten, het geschraap van de rupsen die over mijn huid kropen, het geruis van mijn eigen bladeren.

Dit zijn ze

“Dit zijn ze: inzittenden ontplofte BMW”, las ik hier. Daaronder een foto van twee mannen die ergens naar keken. Waarschijnlijk naar hun onplofte BMW.

Het antwoord op de vraag waarom Oranje met zoveel enthousiasme wordt gehuldigd terwijl ze verloren hebben, is hetzelfde antwoord dat DJ Shadow gaf op de vraag ‘Why hip hop sucks in 96’

De Cock en de moord op de horecagigant

De Cock stapte het immense penthouse aan de Zuidas binnen. Een pianostuk van Rachmaninov vulde de woning. “Welke gek heeft die muziek opgezet”, zei De Cock nors. “Dat was Van Vleuten”, zei Windjes die geen gelegenheid voorbij liet zijn collega te verraden.

Joran en Joran

“Joran van der Sloot bekeek de spin die in de hoek van zijn cel in Lima een web aan het bouwen was.” De zoveelste beginzin van zijn nog te schrijven autobiografie. Niet dat er een spin was. En niet dat hij in een cel zat. (Hij zat in de verhoorkamer. Alleen, met de handen achter de rug geboeid. Zijn verhoorders hadden de ruimte verlaten. Om een kop koffie te drinken of zo.)

Stront

Jan Dijkgraaf keek tussen zijn schoenen door naar de ingelijste spreuk die boven zijn bureau hing: “Er lopen diverse hufters rond in de Nederlandse journalistiek, en vele, vele hoeren. Maar zelden zie je ze zo naadloos in één man verenigd als in Jan Dijkgraaf.” Was getekend: Adriaan Jaeggi. De eerste tonen van Bløfs Harder dan ik hebben kan zwierven zijn oren binnen.