BLS 2.9.4: De Tien Geboden

Gisteren is wielrenner Frank Vandenbroucke op 34-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van longembolie. Hij was op vakantie in Senegal. Wie viert nu ook vakantie in Senegal, was het eerste wat ik dacht. Arme jongen was het tweede wat ik dacht.

VDB had moeten uitgroeien tot de nieuwe Eddy Merckx. Om alvast in de jusite stemming te komen, leek het sommige Belgen een goed idee om hun grootste wielerbelofte maar vast God te gaan noemen, naar de schepper van alles. Geen goed idee natuurlijk, want menselijker dan VDB worden godenzonen niet vaak gemaakt. Na de nodige veelbelovende hoogtepunten ging het bergafwaarts met VDB. Ik weet niet of VDB in het wielrennen een goed daler was, in het leven was hij dat in ieder geval wel. De laatste jaren kwam VDB volgens mij vooral in het nieuws dankzij dopingschandalen en een mislukte zelfmoordpoging.

Van God de wielrenner is het ene klein stapje naar God de schepper. In 2002 werd er bij VDB thuis doping gevonden. VDB beweerde dat de pillen voor zijn hond bestemd waren (Humo-cartoonist maakte toen deze geniale cartoon). Daarmee is het een kleine stap naar nummertje negen van de Tien Geboden

9. Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste.
Wielrennen is een door- en door katholieke sport. En als katholieken iets goed kunnen, is het met een stalen gezicht valse getuigenissen spreken tegen hun naasten. Ik weet niet hoeveel weesgegroetjes er tegenover staan, maar heel erg veel kan het niet zijn. Zelf ben ik bijzonder slecht in liegen. Ik heb het natuurlijk vaak genoeg gedaan, maar als ik het doe, dan heb ik het gevoel dat iedereen kan zien dat ik aan het liegen ben. Meestal is dat ook zo. Wat kijk je vreemd, zegt men dan, ben je aan het liegen? Nee, zeg ik vervolgens, maar omdat ook dit een leugen is, kijk ik waarschijnlijk nog vreemder. En dan is de ontmaskering snel daar. Dus zorg ik er zoveel mogelijk voor dat ik niet hoef te liegen.

Des te meer respect ik heb voor mensen die het wel kunnen. Het lijkt wel alsof ze een soort tweede realiteit voor zichzelf kunnen creëren, waarin de leugen de waarheid is. Zie alle dopingschandalen in de wielerij. Men speelt de hoogstverontwaardigde vermoorde onschuld wanneer men verdacht wordt Redbull++ (©Kornuit) te gebruiken. Totdat men gesnapt wordt. Dan is het: wielerbroekje uit, boetekleedje aan. En o, o, o, wat heb ik er spijt van en het zal nooit meer gebeuren, eerlijk waar, op het graf van mijn lieve moedertje, maar iedereen doet het, die en die bijvoorbeeld, die doen het ook. En dan kunnen die en die weer de hoogstverontwaardigde, vermoorde onschuld spelen. Totdat ze hun schuld niet meer kunnen ontkennen. En zelfs dan blijven sommigen proberen die tweede realiteit in leven te houden. Door bijvoorbeeld te beweren dat die middelen voor de hond bedoeld waren.

Afijn. Jammer is het wel. Want zo’n Frank Vandenbroucke is in wezen natuurlijk een goeie jongen. Je moet alleen nooit zulke baardjes laten staan. Dan gaat het onherroepelijk fout. Zie ook Marco Pantani.

10. Gij zult niet begeren uws naasten huis; gij zult niet begeren uws naasten vrouw, noch zijn dienstknecht, noch zijn dienstmaagd, noch zijn os, noch zijn ezel, noch iets, dat uws naasten is.
Het laatste gebod is een buitenbeentje. Het is het enige gebod waar je eigenlijk geen controle over hebt. Je kunt jezelf er toe dwingen om geen andere goden te eren, om Zijn naam niet te misbruiken, om de sabbat in ere te houden, om niet te doden, geen overspel te plegen, niet te stelen en om geen valse getuigenis te spreken tegen je naaste. Allemaal een kwestie van discipline, van beschaving zo u wilt. Maar andermans vrouw niet begeren, zie dat maar eens te doen wanneer je haar wel begeert. Ik heb het zelf meegemaakt, ik heb de vrouw van mijn beste vriend begeerd. Het behoort tot de zwartste bladzijde van mijn bestaan. Ik was bereid mijn beste vriend bij het grofvuil te zetten, zozeer had de begeerte mij van de juiste weg doen afdwalen. Had ik het gekund, dan had ik het uitgezet, maar het lukte niet. Hoe graag ik dat ook wilde. En eigenlijk is dat maar goed ook. Het heeft me immers gemaakt tot wie ik nu ben. Ik maak al niet zoveel mee in het leven, ik ben bij mijn geboorte niet bepaald in een emotionele achtbaan gezet. Het is meer een rustig ronddraaiend draaimolentje. Ik zit op zo’n paardje dat gestaag op en neer gaat. Achteraf gezien is het goed dat mijn paardje een keer uit de molen is gebroken en in volle galop richting het ravijn is gerend om er in een noodvaart vanaf te rennen en ter nauwe nood op de been te blijven.

Alle ellende begint met begeerte. Je neemt een lening bij de DSB om net zo’n mooie auto als de buurman te krijgen. Je begint een oorlog omdat je meer macht wil. Je vermoordt een medemens omdat je z’n portemonnee wil. Je slikt pilletjes omdat je Eddy Merckx wil zijn. Je zet de vriendschap met je beste vriend op het spel omdat je verliefd bent op zijn vrouw. Er valt niet aan te ontkomen, aan dat soort begeerte. Een onmogelijk gebod dus, het Tiende Gebod. Het vraagt ons onze menselijkheid op te geven. Als je buurman een mooier huis heeft, dan kun je niet van iemand vragen om dat niet te willen. Wat je wel kunt vragen is om deze begeerte te negeren. Maar dan had er moeten staan: Gij zult de begeerte uws naasten huis negeren. Maar dat staat er niet.

Kortom, dit is weer zo’n typische rotstreek van God, met geen ander doel dan ons, eenvoudige stervelingen, met een schuldgevoel op te zadelen. Zoiets kan je opbreken.